Vera Lee Hooker, aka Zakiya Hooker kreeg de blues van thuis uit, als een geschenk aangeboden. Ze treedt met haar vader, de legendarische John Lee Hooker, voor het eerst op in het Kaiser Center Theatre van Oakland in 1991. Maar niet alles was glamour en glitter. Zakiya heeft haar deel van de blues aan den lijve ondervonden. Haar jongste zoon (van drie kinderen) John, sterft op twintig jarige leeftijd na een auto ongeval. Haar andere zoon, Maurice werd enkele jaren eerder, voor een lange periode opgesloten in de gevangenis.

Als alleenstaande moeder verhuist Vera Lee naar Californië en verandert ze haar naam in Zakiya Hooker. Zakiya staat in het Hebreeuws voor “zuiver” en in het Swahili voor “intelligentie”. Ze trouwt opnieuw met Ollan Christopher (aka Chris James), die als bassist al eerder samenwerkte met Curtis Mayfield. Ollan kan Zakiya overhalen werk te maken van haar zangcarrière. Ze hebben ondertussen een eigen opnamestudio en Ollan fungeert als haar bassist, co-songwriter en producer.

Zakiya koos er voor om een eigen steil te ontwikkelen, een soort van jazzy blues, waarop ze haar prachtige warme stem drapeert. In 1993 bracht Zakiya haar album “Another Generation of the Blues” uit. Op haar album “John Lee Hooker – Face To Face” is ze met haar vader te horen. Haar laatste album “Keeping It Real” kwam uit in 2009. 

Vanavond treedt Zakiya op in de MOD in Hasselt, waar ze voor move2blues  de “donderdagavond-is-blues-avond” verzorgt. Het orkest dat haar backt bestaat uit haar man  / bassist Ollan Bell, de Argentijn met de dikke sigaar Fredrico Bozas (gitaar), de opvallende, altijd lachende gezichtentrekker Marlon Green (drums) en de jonge toetsenist (de enige Europeaan) Joel Lyssarides. Lees HIER meer over Zakiya en dit geweldige optreden. Maar, wij van Rootstime (het was geleden van in Ecaussinnes 2014) hadden ook het geluk om tussen twee sets door, even met deze geweldige en heel aimabele dame te kunnen babbelen. Voor de kleine Zakiya geldt “less”  duidelijk “more”! Een relaas van ons kort gesprek met haar in de catacomben (lees keuken) van de Hasseltse muziektempel…   

Zakiya, als ik dit interview zou beginnen met onze Rootstime aanhang te vertellen, dat je de dochter bent van… zou dit een slecht gekozen statement zijn. Een vader hebben met de naam (en uiteraard mogen we zijn loopbaan niet vergeten) John Lee Hooker, is zeker een voordeel geweest. Maar, waren er ook nadelen als Hooker je achternaam is?

Beslist… er zijn ook nadelen als je naam Hooker is en je vader John Lee heet. Er zijn mensen die me hierdoor moeilijker accepteren. Accepteren als vrouw, als dochter van, als muzikante… Ze maken het me daardoor moeilijk om mijn eigen muziek te brengen. Ik breng soms zijn nummers, maar ik breng ze anders, op mijn manier. Ik breng ze zoals ik ze voel.   

Wanneer wist je dat je een professionele artieste / zangeres zou willen worden?

Ik heb altijd geweten dat ik een professionele zangeres wou worden. Alles was een kwestie van op het juiste ogenblik te kunnen beginnen. De dingen die rondom me gebeurden, de leefsituatie… waren hierbij heel belangrijk. “The right thing on the right time!” 

Was dat ook het “juiste” moment om je naam (van Vera Lee > Zakiya) te veranderen? Het beginnen van een nieuw / beter leven?

Ik heette Vera Lee, maar, omdat ik belang hecht(te) aan het etnische, zocht ik een naam die beter bij me pastte en die past in mijn erfgoed. Daarom koos ik Zakiya (in het Hebreeuws voor “zuiver” en in het Swahili voor “intelligentie”).
Een nieuwe naam, een nieuwe start?
Neen niet noodzakelijk. In mijn hart ben ik altijd Zakiya geweest. Mijn vader heeft mij Vera Lee genoemd, omdat zijn tante zo heette, maar nu word ik Zakiya genoemd…

Was muziek voor jou een (hulp)middel om uit je relatieprobleem en de problemen in je familie te geraken?

(Heel overtuigend) Ja! Muziek helpt je over dingen heen te geraken. Mijn vader zei (zong) het al: muziek is een “Healer” (een “genezer”). Als je je niet goed voelt en je zet wat muziek op, vergeet je vlugger je problemen en geraak je er sneller bovenop.
Toen ik mijn zoon verloor, wat een grote tegenspoed betekende, stortte mijn wereld in. Hij overleefde het auto ongeval, lag in een ziekenhuis en moest een operatie ondergaan. Toen hij in de recovery room lag, traden er verwikkelingen op, omdat een bloedklonter in zijn hersenen geraakte en zijn hart stopte…
Muziek alleen helpt je niet doorheen moeilijke situaties, er zijn ook nog je vrienden en de mensen rondom je. Die ervaring heb ik.     

De titel van je debuut album is “Another Generation of the Blues”. Betekent “another” hier de “volgende” en/of ook de “andere” (nieuwe) generatie van de blues?

“Another Generation of the Blues” (1993) was mijn eerste album. Dan zijn er ook nog “Flavors…” (1997), “Colors of the Blues” (2003) - een album, dat ik opnam in Argentinië. En, dan is er ook nog “Keeping It Real” (2009)… Dan kan je me ook nog horen op een compilatiealbum “A Wild Woman Sings the Blues”…
Zit er in de titel van je éérste album “Another Generation of the Blues” in “another” een verwijzing naar een “volgende generatie”?

Ja heel zeker, want ik behoorde bij de volgende generatie.
Ook een “andere generatie”?
Ergens wel, het was beide. Het was tijd voor de volgende generatie om op te staan en om de muziek verder te ontwikkelen.
Mijn vader zei altijd: je moet niet doen wat ik doe. Laat anderen je niet vertellen wat je moet doen, doe wat je zelf wil doen, wat je voelt…
Hij steunde je?
Ja, heel erg. Aanvankelijk was hij erg hard voor me, want hij wou niet, dat ik in de muziekwereld ging. Omdat hij wist hoe hard het er aan toe ging…
Later, toen ik Chris (James aka Ollan Bell) ontmoette, die later mijn man werd en die al met muziek bezig was, hielp hij mij enorm veel. Hij hielp me muzikanten zoeken, hij… “throwed me over the line”…       

Wie zijn (buiten je vader) jou muzikale voorbeelden?

Vooral individuele jazz zangeressen. Zangeressen met een “pure” stem… Ella (Fitzgerald) en, ik hou ook van Etta (Jamesetta) James. Ik ben van plan enkele van haar songs te zingen op mijn volgend album. Mensen zoals Dinah Washington… 

Jou muziek stijl wordt omschreven als “jazzy bluesy”. Ben je het daar mee eens?

Ja, volledig mee eens…

Je laatste album “Keeping It Real” is uitgebracht in 2009. Dit was sinds je debuut (pas!) je vijfde album. Ben je niet graag in een opname studio?

Ja (I Know), dat is al lang geleden. We werken momenteel aan een nieuw album.
Ga je ook (opnieuw) iets doen met Argentijnse muzikanten?
Op mijn album “Keeping It Real” (Zakiya twijfelt hier en beetje! Ik denk dat ze hier “Colors of Blues” bedoelt!) werk ik samen met enkele Argentijnen. In Argentinië zijn er veel uitstekende muzikanten. (Hierna noemt ze enkele namen) Hun stijl is heel verschillend. Alles klinkt meer echt, Spaans (desconfio). 

In het laatste interview met onze Rootstime web site, vertelde je ons over plannen, om een nieuw akoestisch album te willen gaan opnemen? Hoe ver sta je met dit project? Begrijp, ik wil je terug in de studio krijgen…

Thuis hebben we een eigen opname studio en we kunnen er, als het moet, tot ‘s morgens heel vroeg  werken.
Er is momenteel een album, waaraan we werken. Een album, met originele songs en enkele covers van ballades (de titel wordt “In the Mood”) en daarna volgt er een volledig akoestisch album.
Je tourt nog steeds veel. Is dit een noodzaak of een drang?
Ik treed nog altijd heel graag op en het touren moet je er (noodgedwongen) bijnemen.
Wat is je drive?
Op de eerste plaats de muziek op zich en de mensen die me vergezellen. Ze zijn als een familie voor mij. Iedereen steunt iedereen.   

Je vader startte met de “JL Hooker Foundation”. Kan je ons hier wat meer over vertellen? 

Mijn vader richte dit steunfonds op. Het is bedoeld voor arme kinderen, die niet kunnen lezen / schrijven. Mijn vader kon zelf niet lezen of schrijven, maar hij kon zingen… Hij was een slim en nederig man.
Ben jij het enig zingend kind in je familie?
Mijn broer John wou zanger worden en is een minstrel (“elitair” negerzanger) geworden. Hij vindt dat blues muziek, muziek van de duivel is. Hij leeft extreem religious, waarschijnlijk daarom. Ik kan dat niet begrijpen…

Wat is er buiten muziek, waar je nog mee bezig bent?

 Ik maak graag (mijn eigen) juwelen. (Ze toont me haar armband die ze aanheeft)  Ik heb thuis (in Georgia, vult ze aan) een eigen atelier.

Nog een laatste vraag. Wat heb je in al die jaren door de muziek over je zelf geleerd?

Muziek laat me toe om mezelf, om “echt” te zijn. Zonder muziek zou ik heel introvert zijn en zou ik niet tussen de mensen willen komen. Ik ben graag alleen, met mijn hond. Door muziek kan ik dingen bereiken en delen, zonder bang te moeten zijn. Ik kan hierin mezelf open stellen en mijn emoties kwijt.

Ik ben blij dat ik kan zingen. Ik ben blij met de gift die ik gekregen heb. Zo lang ik van God de kracht krijg om verder te gaan, zal ik blijven zingen… en dit zonder rijk en bekend te willen worden. Ik ben gelukkig zoals ik ben, ook al zou ik niet Hooker heten. 
Hoe wil later herinnerd blijven?

Ik wil herinnerd blijven o.w.v. mijn goede muziek en als goed mens, die anderen hielp.

Zakiya Hooker, thank you again for your time and thank for your music!

Eric Schuurmans

meer foto's